سلاح غول کُش 12 هزار ساله ، عکس - دروازه پرشیا

تینا مزدکی: پژوهش های اخیر محققان حاکی از آن است که مردمان شکارچی-جمع آورنده کلوویس (Clovis culture) که در زمان عصر یخبندان، در آمریکای شمالی می زیستند؛ به جای پرتاب نیزه از استراتژی دیگری استفاده می کرد تا جانوران بزرگی همانند ماموت ها را از پای درآوردند.

درواقع سلاحی که آن ها استفاده می کردند از سرنیزه نوک تیز و یک اهرم بلند و محکم شکل گرفته بود که هنگام ورود به پوست و خز جاندار، سرنیزه در بدن حیوان می ماند و اهرم از آن جدا می شد. این سلاح به جای اتکا به قدرت پرتاب شکارچی به نیروی خود حیوان متکی بود.

این سلاح که در سراسر آمریکای شمالی پیداشده است، مربوط به 13050 تا 12650 سال پیش است. اگرچه محققان هنوز در خصوص نحوه استفاده آن ها به توافق نرسیده اند اما به خاطر لبه های تیز تیغ و فرورفتگی هایشان قابل تشخیص هستند و مرتباً از درون اسکلت ماموت ها و دیگر غول های عصر یخبندان بازیابی می شوند.

محققان با آنالیز شواهد تاریخی که در ادبیات و قوم نگاری ها در خصوص این سلاح وجود داشت، متوجه شدند که گزنفون، مورخ یونان باستان استفاده از این سلاح را برای شکار گراز بزرگ گزارش نموده بود. بعلاوه این سلاح تا بیش از دو هزار سال برای متوقف کردن اسب های جنگی درنبرد مورداستفاده قرار می گرفت.

بعلاوه آن ها نحوه استفاده از این سلاح را بازسازی کردند. محققان دریافتند که این سیستم تا حدودی مانند یک گلوله با نقطه توخالی عمل می نماید، زیرا تیغه پس از نفوذ به پوست جانور از محور خود جدا می گردد و درنهایت باعث ایجاد آسیبی بزرگ تر آسیب پرتاب نیزه می گردد.

این سرنیزه ها اغلب در بدن ماموت ها کشف می شوند، درحالی که نشانه ای از قصابی شدن به وسیله انسان در بدن آن ها دیده نمی گردد. احتمالاً بعضی از این جانوران از حمله جان سالم به دربردند اما تا انتها عمر، تیغه در بدن آن ها مانده است.

درمجموع این پژوهش نشان می دهد که تمدن کلوویس از نوآوری شگفت انگیزی در استراتژی های شکار استفاده می کردند. محققان اکنون در حال برنامه ریزی برای ساخت یک ماموت ماکت برای استفاده در آزمایش های بعدی با این سرنیزه های سنگی هستند.

منبع: iflscience

58323